Voor elk Nederlands woord zijn er zeven Friese woorden. Voor elke Nederlandse gevoelsbeschrijving heeft de Fries het rijke genot er zeven voorhanden te hebben. En, sommige gevoelens laten zich enkel in het Fries uitdrukken, dat is precies wat Nynke Laverman op haar nieuwe album Nomade laat horen.

Ik trek de groezelige vitrage wat dichter naar het centrum van de kier. De kier waardoor het zwakke schijnsel van de lantaarnpaal mij begeleidt als ik de cd in de lade van de speler leg. Een bijna ritueel moment, waarbij ik met mijn ogen dicht op play druk. Het materiaal op deze schijf komt van ver, maakt nieuwsgierig en wekt hooggespannen verwachtingen.
as de jûn ferdwynt
yn 'e bûse fan de nacht
(uit: de toek-toek tuorren)
yn 'e bûse fan de nacht
(uit: de toek-toek tuorren)
Het unieke artwork van de hoes doet het vuur nog meer aanwakkeren. Mysterieus, symbolisch wellicht en raar, één oog gesloten, één oog open.
Dit volledig zelf geschreven werk knalt van de plaat, haar stem trekt de jonge, nietsvermoedende knoppen van de prunus in bloei, kleurt de oranje vlammen van het vuur blauw. Laverman schrijft literair mooi, zingt, dan weer intiem, dan weer in een uitbarsting. Om de zang heen kronkelt een bijna björkachtig spannend instrumentarium, en daarbij klinkt het album onheilspellend diep. Diep, alsof je, met je arm reikend door het zwart van de speaker, het muffe, verweerde tentdoek van de nomade kunt aanraken.
do hingest my al dagen om it hert
al dagen leist my dwersoer yn it liif
rek ik ús leafde út
al dagen leist my dwersoer yn it liif
rek ik ús leafde út
(uit: heechspanning)
Het is bijna ongelooflijk dat dit album van Friese bodem komt. Unieke, inventieve wereldmuziek. Schrijf Laverman, schrijf! En laat de zomer eerder komen!

