vrijdag 6 maart 2009

Audra Kubat

Soms koop ik albums omdat de hoes mij verleidt. Als ik daarop terugkijk is de meest verleidelijke het album 'million year old sand' van Audra Kubat geweest. De meest verleidelijke omdat dit album, naast kien artwork, verraderlijk mooi is. Ik betaalde een euro of 5. Ik ging gelukkig en vol verwachting van platenzaak naar huis. Dat is nu een jaar of vijf geleden. Af en toe denk ik er even stil aan terug.

Een vrouw in zwart/wit, in maagdelijk wit. Een licht sidderen van verlangen geeft een afdruk door de dunne stof van haar simpele jurk. De in wit beschoende handen koesteren een tros onrijpe, groene druiven. De lippen wijken uiteen, oogopslag niet zichtbaar.


Kubat bespeelt praktisch alle instrumenten en heeft een bezwerende stem. Luister op MySpace naar het nummer Light of Hope en de rare, inventieve acoustische riff. Veel dynamiek, lief, maar rauw en uniek.


dinsdag 3 maart 2009

De amberkleuren van Irfan

Soms heb je geen behoefte aan woorden, althans even geen woorden die je begrijpt, waarvan je de fysieke betekenis meekrijgt. Een gemaakte stilte van geluid.

Met het glas op de grens van kaarslicht en de absolute duisternis luister ik naar Irfan, bulgaars, mooi. De amberkleurige klanken resoneren lang na, zijn niet van een kunstmatige toon voorzien. Een vergelijking met Dead Can Dance gaat niettemin op.

Als de kaars dooft, en het laatste licht van de dag in het glas weerkaatst, wordt het volledig duister. Met het komen van het donker ebt de klank weg, en de zilte, rokerige smaak daarvan.

zondag 1 maart 2009

Chitlin' Fooks: de eerste mooie dag van het jaar

Gisteren kocht ik het album Chitlin' Fooks: did it again. Schaamteloos rekende ik de gevraagde 0,50 eurocent af. Vandaag lijkt het de eerste mooie dag van het jaar te worden.

Poes zit met haar dikke, witte staart op de schutting, uitdagend te blazen naar een andere poes. Het nog waterige zonnetje op haar rug, snuit tussen de ontluikende kamperfoelieblaadjes. Ik luister naar de stem van Carol van Dyk (Bettie Serveert) en Pascal Deweze (Sukilove, Metal Molly). Het lijkt alsof de beginnende knoppen van de prunus onder een dunne waas van nevel trillend tot leven worden gewekt.

Wat is het? Heerlijke country en americana van de Nederlands/Belgische gronden. Mooi gekozen instrumentarium met veel koper en snaar, trompet en pedal steel. Gelukkiger kun je mij niet maken.

Authentiek, dat je denkt, dit is toch van? Nee, alle nummers, die vanmiddag mijn geschoffel begeleiden (ik verheug mij er nu al op) komen uit eigen pen.