Soms heb je geen behoefte aan woorden, althans even geen woorden die je begrijpt, waarvan je de fysieke betekenis meekrijgt. Een gemaakte stilte van geluid.
Met het glas op de grens van kaarslicht en de absolute duisternis luister ik naar Irfan, bulgaars, mooi. De amberkleurige klanken resoneren lang na, zijn niet van een kunstmatige toon voorzien. Een vergelijking met Dead Can Dance gaat niettemin op.
Als de kaars dooft, en het laatste licht van de dag in het glas weerkaatst, wordt het volledig duister. Met het komen van het donker ebt de klank weg, en de zilte, rokerige smaak daarvan.
Met het glas op de grens van kaarslicht en de absolute duisternis luister ik naar Irfan, bulgaars, mooi. De amberkleurige klanken resoneren lang na, zijn niet van een kunstmatige toon voorzien. Een vergelijking met Dead Can Dance gaat niettemin op.
Als de kaars dooft, en het laatste licht van de dag in het glas weerkaatst, wordt het volledig duister. Met het komen van het donker ebt de klank weg, en de zilte, rokerige smaak daarvan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten