Gisteravond openbaarde Bunnahabhain zich voor de eerste keer aan mij. Onder de klanken van Greg Brown's 'the evening call' toonde zij mij haar volle glorie. In de hand gewarmd gaf zij mij alles wat ze in zich had.
Ik deed mijn ogen dicht en zag: de door een flinterdun zonnetje verwarmde, dampende, rokende schors van een eikeboom. Een eikenhouten tafel achter op de tuin, licht rottend citrusfruit in een gehavende schaal uit de jaren dertig. De vers gevangen paling in de rookton. Vettige, ruwe handen, afgeveegd aan de broekspijpen.
Bunnahabhain komt van Islay (Schotland). Jim Murray geeft haar een 84.5. Ik zet haar zorgvuldig terug, onderin de boekenkast.
Ik deed mijn ogen dicht en zag: de door een flinterdun zonnetje verwarmde, dampende, rokende schors van een eikeboom. Een eikenhouten tafel achter op de tuin, licht rottend citrusfruit in een gehavende schaal uit de jaren dertig. De vers gevangen paling in de rookton. Vettige, ruwe handen, afgeveegd aan de broekspijpen.
Bunnahabhain komt van Islay (Schotland). Jim Murray geeft haar een 84.5. Ik zet haar zorgvuldig terug, onderin de boekenkast.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten