Zaterdagmiddag, Plato Groningen, ik zie een meisje van een jaar of veertien rondscharrelen. Het loopt tegen sluitingstijd. Intensief speurt zij de labels af, en tuurt met volleerde blik over de stapelplaatjestafel.
Plotseling klappert zij met zwart gelakte nagels (alleen die aan de vingers van de linkerhand, ik krijg een visioen van Wende Snijders) enthousiast van album naar album, neemt gretig het plastic ter hand. Haar wijsvinger tast over de hoes, zij neemt het boekje eruit en leest. Ze deint, een glimlach verschijnt om haar mond. Ik lees stiekem mee: Tom Waits - Closing Time. Zijn eerste officiele werk, maar merkbaar niet haar eerste kennismaking met Waits. Gelukkig maar.
Pa staat geduldig in het late zonnetje tegen de gevel aan de Oude Ebbingestraat geleund. Werpt zo nu en dan een tevreden blik op zijn dochter. Hij is vol van vertrouwen. Hij heeft het goed gedaan. Ode aan pa.
Opeens verwijden haar pupillen en trekt ze bijna onzichtbaar de schouders op. Ja .. er schiet haar iets te binnen. Wijkt uit, loopt mij met gerichte blik voorbij, van de W naar de B, en trekt in een beweging Dream Letters van Tim Buckley uit het schap. Ook hier weer glijdt ze vastberaden over de hoes. Ze streelt hem, als het ware. Ik krijg bijna kippenvel. Er is nog hoop.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten